آیت الله حائری شیرازی میفرمایند:
«دو روش در تربیت معمول است:1)طبیعت پروری و فطرت براندازی 2)فطرت پذیری و طبیعت مهارسازی و بکارگیری آن
در روش اول خاموش ساختن صدای اعتراض و هموار سازی راه اطاعت هدف است،به نحوی که مادون حتی در فهمیدن خوب و بد وزشت وزیبا باید از مافوق خود کسب اجازه نماید.این روش زمانی مؤثر است که مادون،چراغ فطرت خود را خاموش کرده و مثل بهائم در چراگاه هوی و هوس به دنبال چرا باشد.قرآن این روش را نکوهش کرده ومیفرماید:{فَاستَخَفَّ قَومَهُ فأطاعوهُ إنَّهم کانوا قَوماً فاسِقینَ}]زخرف-54[ -فرعون قوم خویش را تحقیر کرد پس آنها او را اطاعت کردند،آنها همانا قومی فاسق بودند-
مستفاد آیه این است که چون قومی فاسق بودند،تحقیر توانست زمینه ی اطاعت پذیری آنها را فراهم سازد.اگر فاسق را عاصی بر فطرت تعریف کنیم چنین نتیجه میگیریم که هرکس در بین فطرت حق جو و طبیعت خودخواه به طرف طبیعت گرایش نموده و طاغوت بیرون را بر هادی درون برگزیند،زبان مکالمه با اون تحقیر است.»
مقاله نظام تربیتی اسلام،تقویت احساس مسؤلیت در مربی،معاونت تهذیب حوزه،3آبان1393
