آسیب بخش پشتی ران

به نام خدا

اغلب ورزشکاران از ضعف و آسیب های بخش پشتی ران رنج می برند و دلیل آن این است که حین تمرینات بدنسازی به تقویت این عضله کمتر توجه می شود. برای همین لازم دانستم مختصری راجب به تقویت این عضله با شما دوستان صحبت کنم.

عضله همسترینگ جزء عضلات دومفصله بدن به حساب می آید. این عضله از سه عضله نیمه وتری، نیمه غشایی و دوسر رانی تشکیل شده است. عضلات نیمه وتری، نیمه غشایی و سردراز دوسر رانی هم در بازکردن لگن ( اکستنشن لگن ) و هم در فلکشن زانو ( خم کردن زانو ) نقش دارند؛ اما سرکوتاه عضله دوسر رانی فقط از روی مفصل زانو عبور می کند و بعنوان یک خم کننده قوی محسوب می گردد.

       برای ایجاد تحریک کامل در این عضله به حرکات چند مفصله و تک مفصله نیاز داریم. حرکاتی که شامل اکستنشن لگن (مثل حرکت سلام صبح بخیر  و حرکت ددلیفت رومانیایی ) و یا فلکشن زانو (مانند پشت پا دستگاه در وضعیت خوابیده ) هستند، تمرینات مناسبی برای تقویت عضله همسترینگ می باشند.

دانشمندان علم حرکت شناسی مشاهده کردند حرکت ددلیفت رومانیای، عضله نیمه غشایی همسترینگ را بعنوان عضله اصلی و هدف درگیر کرده، درحالی که حرکت پشت ران دستگاه بیشتر عضله دوسر رانی را بعنوان عضله هدف و اصلی درگیر می کند.  هم چنین حرکت فلکشن زانو تحریکات بیشتری را در بخش های پایینی همسترینگ ایجاد می کند.

 بنابراین برای ایجاد حداکثر رشد عضلات همسترینگ باید از هر دو نوع حرکات فلکشن مفصل زانو واکستنشن لگن استفاده نمود. تغییر حالت و وضعیت قراری گیری مچ وساق پا هنگام انجام حرکات فلکشن زانو واکستنشن لگن، می تواند عضلات همسترینگ را بهتر تحریک نماید. چرخش داخلی مچ و درشت نی بیشتر عضلات نیمه وتری و نیمه غشایی را درگیر نموده وچرخش خارجی مچ و درشت نی بیشتر عضله دوسر رانی را درگیر می نماید.

موفق و تندرست باشی