عدم تفکر (1)

عدم تفکر(قسمت اول)

روش حرکت در هنرهای رزمی، ارتباط نزدیکی با حرکت مغز دارد.
در حقیقت مغز بدین منظور پرورش میابد که بتواند حرکت بدن را
اداره کند. مغز اراده کرده و بدن عمل میکند.
 برای اینکه بتوان حرکات را صحیح اجرا نمود لازم است که آرامش
جسم را با آرامش مغزی و ذهنی همراه کرد تا بدین ترتیب نه تنها
مغز از انعطاف لازم برخوردار شود بلکه بتواند خود را آزاد کند.
        رزمی کار برای رسیدن به چنین مقصودی باید در حالت آرام و
ساکت باقی بماند و در زمینه عدم تفکر مهارت یابد.
      البته منظور این نیست که مغز فاقد هرگونه اندیشه ای گردد
و از همه احساسات چشم پوشی کند. بعلاوه به آرامش فکر نیز
اطلاق نمیشود. اگرچه مسئله آرامش و راحتی بسیار مهم است،اما
اصل عدم گرفتاری مغز است که اصل عدم تفکر بر پایه آن استوار
میگردد. عدم گرفتاری یعنی ذهن و جسم از آلودگیها و بیماریها پاک
شود تا مانعی در برابر دریافتتان قرار نگیرد.
                یک رزمی کار مغزش را بعنوان آینه مورد استفاده قرار
میدهد، یعنی مغز هیچ چیزرا نگرفته وازهیچ چیز سر باز نمیزند بلکه
اقدام به دریافت مطالب میکند و هیچ چیز را در خود نگه نمیدارد.
اجازه دهید که مغز آنطور که مایل است به اندیشه بپردازد ودر این
میان لازم نیست که اندیشه آگاهانه دخالت داشته باشد. البته
منظور این نیست که هر چیزی که وارد ذهن شد آنرا قبول کنیم.
بلکه منظور این است که اگر بطور طبیعی و بدون فشار ذهنی و
جسمی با مسائل برخورد کنید و مسائل منفی را از اطراف خود دور
کنید آنچه که دریافت خواهید کرد صحیح خواهد بود.
    مادامی که مغز به آنچه خواستارش باشد بیندیشد مسلما هیچ
تلاشی در زمینه رهایی از چنین اندیشه ای صورت نمیگیرد.و بعلاوه
وجود اندیشه مستقل و جداگانه نیز محو نمیشود. البته لازم نیست
که تلاشی در جهت انجام چنین عملی صورت گیرد زیرا مسائلی که
لحظه به لحظه اتفاق میافتند مورد قبول واقع میشوند و این مسئله
عدم پذیرش را نیز شامل میشود ...

(ادامه دارد)