توصیحاتی مختصر در مورد «روش آی‌کی»
روش آی‌کی چیست؟
مفهومی در رشته‌های رزم ژاپنی مطرح هست بنام.... روش آی‌کی. روش آی‌کی تاکتیکی از مبارزه است که متکی بر نیروی حریف است. روش آی‌کی ضد حمله‌ای است که از نیروی حریف علیه او استفاده می‌کند. بسیاری از سیستم‌های رزم ژاپنی از این تاکتیک جنگی استفاده می‌کنند. مثل بسیاری رشته‌های شمشیرزنی و نیز رشته کیتو ریو(ریشه جودو). بدل‌هایی که در جودو و جوجیتسو آموزش داده می‌شود مصداقی از روش مبارزه آی‌کی است.
تفاوت مهم «دایتوریو» و «آیکیدو» با سایر سیستم‌ها رزمیِ جوجوتسو این بود که بر پایه گلاویز متقابل نیست. بلکه 100٪ متکی بر روش آی‌کی است و در مبارزه بر زمان‌های طلایی تأکید دارد تا حریف را شکست بدهد. منظور از زمان‌های طلایی این است که هر حریفی با هر مدل رزمی (چه مسلح چه غیر مسلح) هنگام حمله، خلاءها یا نقطه ضعف‌هایی دارد که می‌توان با تکیه بر آن، حمله را خنثی و تعادل حریف را متزلزل کرد و اگر ضعفی در حمله حریف نبود با هماهنگی با نیروش این لحظات طلایی ایجاد می‌شود.
روش آی‌کی
چگونه روش آی‌کی کارآیی دارد؟
مهم‌ترین مسأله در آی‌کی زمانسجی یا همان درک لحظات طلایی در حمله است. این ادراک بیشتر متکی به آمادگی ذهنی رزم‌آور است تا آمادگی جسمانی وی. ذهنی آماده تا بتواند در لحظات مناسب عکس‌العمل مناسب را نشان بدهد و حریف را کنترل کند. از این جهت علاوه بر ممارست فنون و تکنیک‌ها، انضباط فکری و روحی و تمرکز حواس مسئله مهمی در این رشته‌ها است که برای هرکدام از آن‌ها تمرینات به خصوصی تعریف شده. برای همین است که در آیکیدو آمادگی جسمانی به اندازه جودو و جوجیتسو مطرح نیست. اگر چه امتیاز است اما اولویت اول آمادگی ذهنی است.
لحظات طلایی با فکر کردن درک نمیشود بلکه باید آن را احساس کرد. تسلط بر این مهارت کار ساده‌ای نیست و نیازمند تمرینات به‌خصوص و منحصر بفرد است. رشته‌ای هم که 100٪ متکی بر روش رزم آی‌کی باشد باید مدل‌های تمرینی متفاوتی از سایر رشته‌ها داشته باشد. در غیر این صورت خروجی‌های ضعیفی خواهد داشت.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.